دارو و درمان

آسم یکی از شایع ترین بیماری های تنفسی است و از هر دوازده  نفر یک نفر به آن مبتلاست. آسم یک بیماری التهابی مزمن مجاری هوایی است که ویژگی های آن عبارتند از علائم متغیر و عودکننده، انسداد برگشت پذیر جریان هوا و اسپاسم برونش. نشانه های رایج آن نیز عبارتند از خس خس سینه، سرفه و تنگی نفس که به سه گانه ی آسم معروف است. برخی از داروهایی که برای این بیماری مورد استفاده واقع می شوند را از اینجا ببینید.

آلرژی و آسم دست در دست هم

آلرژن هایی (مواد آلرژی زا) مانند گرده گیاهان، حشرات، گرد و غبار ، کپک و ... منجر به التهاب مجاری تنفسی و اسپاسم (گرفتگی) آن ها می شوند و گاهی در طولانی مدت می تواند منجر به بروز بیماری آسم شود.

 اگر از آسم رنج می برید و داروها نیز کارساز نیستند، احتمالاً پای آلرژی در کار است، یک آلرژی مخفی و مقصر. بنابر این در صورتی که مشکل آسم تان به نظر بهبود پیدا نمی کند، حتما به یک پزشک متخصص آلرژی نیز مراجعه کنید.

ممکن است در بزرگسالی نیز به آسم مبتلا شوید

 اینکه بعد از گذر از دوران نوجوانی دیگر از دست آسم در امان هستید، تفکر نادرستی است. درست است که این بیماری اغلب بعد از 5 سالگی خود را نشان می دهد، اما می تواند در هر زمان دیگری نیز بروز پیدا کند.

گاهی افراد زمانی از بیماری خود آگاه می شوند که مشغول ورزش کردن هستند. در این زمان مجاری برونش تنگ شده و عضلات اطراف آن دچار اسپاسم می شوند.

 آسم بزرگسالی اغلب به دلیل واکنش شیمیایی بدن علیه یک یا چند ماده ی آلرژی زا ایجاد می شود، مانند مواد شیمیایی کارخانجات (حدود 15 درصد از آسم ها به دلیل آلرژن های موجود در محل کار است).

 هورمون ها ، ژنتیک و هر آنچه که در محیط زندگی شما وجود دارد ممکن است مقصر بروز آسم باشند.

ممکن است علائم آسم تنها در هنگام ورزش خود را نشان دهند

 گاهی افراد زمانی از بیماری خود آگاه می شوند که مشغول ورزش کردن هستند. در این زمان مجاری برونش که هوا را به ریه ها می برند تنگ شده و عضلات اطراف آن  دچار اسپاسم می شوند.

 احتمالا این مشکل در هوای سرد و خشک تشدید می شود. بنابراین پزشکان توصیه می کنند که با یک دستمال، دهان و بینی خود را هنگام ورزش بپوشانید.

تأثیر حالات روحی بر آسم

 حالات روحی ، نفخ و ... بر تشدید آسم تأثیر می گذارند. حدود 40 درصد از زنان می گویند که هنگام پریود آسم شان تشدید می شود .احتمالا تغییرات هورمون استروژن باعث التهاب مجاری تنفسی می شود.

استرس و اضطراب نیز باعث تشدید بیماری آسم خواهد شد.

تأثیر برخی داروها بر آسم

 افراد دچار بیماری آسم اغلب نسبت به داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی حساسیت نشان می دهند. داروهایی مانند آسپیرین، ایبوپروفن و یا ناپروکسن از جمله ی داروهایی هستند که آسم را شدیدتر می کنند. این داروها باعث تولید آنزیمی می شوند که تولید لوکوترین را افزایش میدهد که خود باعث انقباض برونش می شود.

آسم توأمان با رفلکس اسید معده

 حدود 75 درصد از افراد مبتلا به آسم، مبتلا به رفلاکس معده به مری می شوند. هنوز هیچ کس نمی داند دلیل همپوشانی این دو مشکل چیست، اما احتمالاً مصرف داروهای مبارزه کننده با آسم، دلیل بروز ریفلاکس معده است.

هیستامین یكی از مواد شیمیایی است كه هنگام واكنش پادتن‌ها(آنتی بادی ها) با مواد آلرژی ‌زا (حساسیت زا) در بدن آزاد می ‌شود و مسئول بسیاری از علایمی است كه در التهاب بینی ناشی از آلرژی دیده می‌ شود.

داروهای آنتی هیستامین (برخی از آنها را اینجا ببینید) با خنثی‌ كردن عمل هیستامین باعث می شوند كه خارش و آبریزش بینی و عطسه ‌كردن تسكین یابد.

هم چنین این داروها علایم مربوط به حساسیت در مناطقی غیر از بینی مثلا كهیرها یا دانه های پوستی را بهبود می بخشند.

داروهای آنتی هیستامین را در صورت امكان باید پیش از حمله آلرژی مصرف كرد.

داروهای آنتی هیستامین به اشكال مختلف قرص، قطره چشمی، شربت و اسپری بینی وجود دارند. در بسیاری موارد، این داروها در دو شكل سریع الاثر و با اثر تدریجی هم وجود دارند.

داروهای آنتی هیستامین مشكلاتی هم به وجود می آورند. از آنجایی كه این داروها ترشحات مخاطی را غلیظ می كنند ممكن است در مورد سینوزیت عفونی یا عفونت باكتریایی باعث بدتر شدن علایم شوند، بنابراین افراد مبتلا به سینوزیت عفونی یا باكتریایی حتی در فصل آلرژی نباید آنتی هیستامین مصرف كنند.

مشكل دیگر آن است كه آنتی هیستامین ها در طول زمان، اثربخشی شان را از دست می دهند و بیماران مجبورند نوع متفاوتی از آن ها را به كار برند.

داروهای آنتی هیستامین به دو گروه قدیمی تر یا نسل اول و جدیدتر یا نسل دوم تقسیم می شوند، تفاوت عمده این دو گروه در میزان ایجاد عارضه جانبی خواب آلودگی است. آنتی هیستامین های نسل دوم بر خلاف نسل اول كمتر این عارضه شایع را به وجود می آورند.

دارو، چه با نسخه پزشک تجویز شود، چه بدون نسخه پزشک قابل دریافت از داروخانه باشد، هرگز بی‌خطر نیست. همواره این احتمال وجود دارد که داروها در کنار اثرات مثبت و درمانی، عوارض جانبی، واکنش­های حساسیتی و تداخل با غذاها، نوشیدنی­ها و یا سایر داروها را ایجاد کنند. براي خيلي از افراد پيش آمده كه بعد از تهيه داروهاي خود از داروخانه، به دليل فراموشی و یا نگهداري در مكان نامناسب و یا عدم اطلاع‌رساني كافي از طرف داروخانه‌ها، دچار سردرگمي شده و نهايتاً داروها را در شرايط غيراستاندارد نگهداري و یا به نحو نادرستی مصرف ‌کنند.

شرايط نگهداري بسياري از داروها بر روي بسته بندي دارو و يا برگه راهنماي آنها نوشته شده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر به این لینک بروید.

باتوجه به اینکه با گذشت زمان، تأثیر مواد موثره داروها به تدريج كاهش يافته و اثر يا كارایی آنها كمتر مي‌شود و اگر داروها در شرايطي كه دما بيشتر است نگهداري شوند، سرعت كاهش اثر دارويي، بيشتر خواهد بود.

   1- داروهاي يخچالي بايد حتماً در يخچال نگهداري شوند اما می­بایستی از يخ زدن آن جلوگيري کرد.

   2- داروها را در بسته­ بندي مخصوص خودشان نگه داريد تا از نور و حرارت مستقيم دور باشند. محل­هايي مثل کابينت و هود آشپزخانه محل مناسبي براي نگهداری دارو نمی­باشند.

   3- كپسول­ها و قرص­ها را در مكان­هاي مرطوب مانند حمام و یا كنار سينك ظرفشویی نگهداري نكنيد .

   4-  از فريز كردن شربت­ها خودداري كنيد .

   5- داروهاي تاريخ مصرف گذشته را دور بريزيد.

   6- داروي خود را مدت طولاني در اتومبيل نگذاريد.

   7- از نگهداري داروهاي تاريخ مصرف گذشته در خانه خودداري كنيد.

   8- نگهداری داروهای گوناگون در یک قوطی صحیح نیست. همچنین داروهای مورد استفاده را پس از مصرف، در قوطی دربسته نگهداری کنید و هرگز برچسب دارو را از آن جدا نکنید .

   9- حداقل هر سه ماه یک بار داروهای موجود در منزل را از نظر تاریخ انقضاء بررسی نمایند.

   10-داروها باید دور از دسترس كودكان باشند .